Draaipuntje

Goed ouder worden is een levenskunst
die geboren wordt na een half leven oefenen.
Wat zou het helpen als het gewoon werd
om daar vanaf middelbare leeftijd mee bezig te zijn!

Want als je straks doof wordt,
heb je dan tijdig geoefend in het tussen de regels door luisteren?
Als je minder scherp gaat zien,
heb je dan het wezenlijke leren onderscheiden?
Als je last krijgt van duizelingen,
heb je dan houvast verworven aan het eeuwige en onveranderlijke?
Als je aan een stoel gekluisterd bent,
kan je dan met interesse naar een ander toe blijven bewegen?
Als je smaak afgestompt raakt,
heb je dan nuaces leren proeven en uitspreken?
Als je leden koud en pijnlijk zullen zijn,
weet je dan wat warmte en mildheid betekenen?
Als je alleen achter blijft,
ken je dan het in stilte luisteren naar wat zich aandient?
Als je afhankelijk zult zijn,
heb je dan al geleerd oprecht te vragen, en in eenvoud te ontvangen?
Als je rug gaat krommen,
blijf je dan overeind staan, onafhankelijk van wat anderen denken?
Als je weet hoe hard het leven kan zijn,
ben je dan geoefend in het oproepen van zachtheid?
Als de wereld vreemd voor je wordt,
leeft er dan in jou nog echte verwondering?
Als de dood je komt halen,
heb je dan ervaring met afronden, loslaten en neerleggen?

Heb je je kunnen omdraaien?

Zo ja, dan komt de ouderdom óók met zegeningen, tijd, stilte en aandacht.
De wereld heeft dat hard nodig! Zouden we daarom zo lang blijven leven?

70) 10-4-2014