Traanpuntje

Geen leven zonder water, geen leven zonder tranen.
En wat zijn er veel verschillende!

Tranen van verdriet, tranen van woede, tranen van machteloosheid.
Tranen van ontroering, van geraakt zijn, van geluk, van opluchting.
Van herkenning van iets wezenlijks: in de ander, in de natuur, in jezelf.
En van die zandkorrel in je oog, de wind of een graspol.

Is het een al te lang volgelopen emmer die eindelijk overstroomt?
Het oplossen van een harde (zoute!) brok herinnering?
Het smelten van een ijsklomp om je hart?
Een volgezogen spons die nodig uitgeknepen moest worden?
Het bevloeien van een dor stukje in jezelf dat tot ontginning wil komen?
Of zijn het de tranen van een ander op wie je – dorstig – meelift?

Laat je zakdoek gedrenkt zijn in dit soort vragen, dàt doet leven!

18) 11-3-2012