Ontelbaar veel puntjes

Soms wordt schoonheid pas goed zichtbaar als je je naar het donker toewendt:
Weg uit de bewoonde wereld, weg uit de beschutting van je huis,
tastend het zwarte open veld in, werkloos je handen in de duisternis,
stilstaan met het hoofd in de nek – of beter nog: liggen –

en dan, als je ogen gewend zijn ….
meer en meer en meer sterren, en daar: de Melkweg!

Koester die herinnering uit je jeugd of uit een vakantie,
of zoek ‘m op deze winter – voor het kind in of om jou.

Zodat je, mocht je stil komen staan
in de duisternis van ziekte, angst of eenzaamheid, zal weten:
als ik wacht tot mijn ogen aan het donker gewend zijn
en ik omhoog durf te kijken,
dan zullen ze er zijn: ontelbare lichtpuntjes.

8) 24-12-2011