Herkenningspuntje

Het kind dat we geweest zijn leeft nog altijd in ons.

Een kind dat geliefd was, creatief, speels, gesteund, beschermd, gestimuleerd,
bewonderd, verwend, opgehemeld, genegeerd, ongewenst, bespot, gekleineerd,
vergeten, doorgeschoven, in verwarring, stuurloos, geschokt, geslagen, misbruikt,
eenzaam of beladen met schuld, angst, verantwoordelijkheid of verwachtingen.

Dat is al eeuwen zo, telkens vond dat kind een manier om te overleven:
met patronen die je ook als volwassene bleef gebruiken.
Vaak nauwelijks bewust heeft dat gezorgd voor veel eenzaamheid, misverstanden,
verloren gaan van talent en doorgeven van leed aan de volgende generatie.

Wat een zegen dat we langzamerhand herkennen hoe dat werkt,
dat er mensen en boeken zijn die je kunnen helpen het kind in jou terug te vinden.
Door je tranen heen liefdevol kijken naar dat meisje of jongetje geeft troost,
en ruimte voor het oefenen van anders omgaan met jezelf en je naasten.

Zo’n boek is bijvoorbeeld: Een zoektocht naar het ware zelf van Jean Jenson

41) 10-10-2012